Witam serdecznie. Mam pytanie dotyczace strachu-lęku małego dziecka przed otwartą przestrzenią.  Od miesiąca zauwazyłam, że mój syn zaczął zmieniać nastwienie w zalezności do róznych sytuacji. Np: zawsze po kąpieli wycieram dzieci na pralce gdzie mam ustwiony przewijak. Czasami gdy chiałam go nakremować musiał na nim stanąc i do nie dawna nie miał z tym problemu. Teraz normalnie boi się wyprostować, zrobi to ale widzę że czyje sie niepewnie. Zaznaczam że nigdy nie zostawiłam go w takiej pozycji samego, ani nikt inny. Kolejnym takim zdarzeniem była sytuacja u mojej kuzynki. Wszedł na schody a gdy chciał zejść wpadł w panikę. Gdyby mógł chwycić sie za ścianę to pewnie by to zrobił. Stał w mkiejscu, wołał mnie, cały drżał, szybko oddychał. Wystraszyłam się równie mocno jak on gdy go zobaczyłam. Podobna sytuacja była na znajomym placu zabaw. Nigdy tam sie niczego nie bał. Teraz lek budza wszystkie wyższe przeszkody, tj. wchodził na taka metalową drabinkę i gdy był juz praktycznie na górze zatrzymał się i wpadł w panikę. Był strasznie sztywny, zledwością się ruszył dalej. Małymi kroczkami i spokojnie sprawiłam że wszedł do końca i nastepnie zjechał ze zjeżdżalni. Potem biegał z kolegami i nagle stop jakby zorientował sie gdzie jest i znowu to samo. Sztywny trzymał sie kurczowo jakiegoś słupka i panika. Od czego takie rzeczy sie biora. Zaznacze że nie spadł nigdy z czegoś wysokiego. Nigdy nie kazałam mu z niczego skakać. A wczesniej takie rzeczy sprawiały mu przyjemność. To ja miałam, nie raz obawy a nie on. Co mam robic do kogo sie udać?? boję sie aby to nie zaszło za daleko.