Andrzeju, "poświęcenie" swoich przekonań dla tzw. świętego spokoju to już poddawanie się pewnej przemocy. Nie należy rozpatrywać przyjęcia bądź nie nazwiska męża w kategoriach konieczności czy chęci nie sprawiania bólu i przykrości. Ponadto opinia publiczna w tej kwestii z definicji nie ma znaczenia dla osób dojrzałych. Dlatego też zdecydowanie nie należy się biernie podporządkowywać, ale rozmawiać i starać się tak rozwiązać problem, żeby żadna ze stron nie pozostała w poczuciu straty. Taki bowiem początek małżeństwa byłby co najmniej niewskazany i prawdopodobnie stałby się zalązkiem kolejnych "poświęceń", a to z kolej (jak wiadomo) prowadzi prędzej czy później do coraz poważniejszych nieporozumień, żalu, pretensji.
Dlatego powtarzam - trzeba rozmawiać i rozwiązywać problemy, nie odkładać na później i liczyć, że "samo się ułoży". Małżeństwo to zbyt ważna rzecz, żeby zaczynać je od nieporozumień.