Marskością określamy stan uszkodzenia wątroby przebiegający razem z obumarciem komórek wątrobowych oraz rozrastaniem się tkanek budujących wnętrze organu (czyli m.in. tkanki tłuszczowej) i naczyń krwionośnych (żył i tętnic). Uszkodzenie komórek wątrobowych, czyli tworzących wątrobę, jest niebezpieczne. Umarłe komórki nie przetwarzają składników odżywczych i nie odtruwają ciała z substancji toksycznych. Choroba rozwija się zwykle przez kilka lat. Przyczyną marskości jest działanie różnych czynników:

- zatrucia trwające dłuższy czas np. alkoholizm

- przewlekłe niedobory składników mineralnych, witamin, szczególnie w diecie z małą ilością białka i tłuszczu

- przewlekłe zapalenia wątroby np. po wirusowym zapaleniu wątroby

- długotrwały brak odpływu żółci

Niekiedy marskość może wystąpić bez ustalonej przyczyny (objawiająca się zażółceniem skóry, błon śluzowych, białkówek oczu). Objawy choroby zależą od rodzaju zmian, jakie już zaszły. Chory może zauważyć białe paznokcie, czerwone bardziej niż zwykle dłonie i stopy, zajady w kącikach ust, wygładzony i czerwony język. W dalszym etapie choroby pojawia się żółtaczka (objawiająca się zażółceniem skóry ) i wodobrzusze (na skutek przesączania się płynów do jamy brzusznej). Zatrzymanie w ustroju toksycznych produktów przemiany materii, które są unieszkodliwiane w wątrobie (upośledzenie detoksykacji), staje się przyczyną uszkodzenia mózgu, a nawet śpiączki.

Chorych z marskością wątroby obowiązuje ograniczenie wysiłków fizycznych, odstawienie alkoholu oraz leczenie pod kontrolą lekarza. W bardzo zaawansowanych przypadkach wykonuje się przeszczep wątroby.