Fasola pochodzi z Ameryki Środkowej, a dotarła do Europy po wyprawach Kolumba. Była uprawiana przed tysiącami lat na obszarze dzisiejszego Meksyku i Peru.
Obecnie w celach leczniczych używane są strąki fasoli oraz kwiaty, natomiast nasiona służą jako środek odżywczy, a także mogą być wykorzystane do diet leczniczych.
Strąki fasoli zbiera się po dojrzeniu. Zawierają one trójterpeny o właściwościach bakteriobójczych, kwasy organiczne, alantoinę, cholinę, inozytol, substancję insulinopodobną, a z soli mineralnych - wolną krzemionkę.
Nasiona zawierają duże ilości białka (ok. 20 g białka na 100 g nasion fasoli, czyli więcej niż w mięsie) i tylko 2 g tłuszczu oraz znaczne ilości błonnika. Ponadto nasiona fasoli dostarczać mogą wielu związków mineralnych, jak: sole fosforu, magnezu, żelaza, wapnia, cynku i manganu oraz witamin przede wszystkim z grupy B, głównie B1, PP i niewielkie ilości witamin A, B2, C. Niedojrzała fasola szparagowa zawiera dość dużo witaminy C i prowitaminy A.
Działanie
Wyciągi ze strąków fasoli mają działanie moczopędne, mogą być używane w leczeniu obrzęków, chorobach nerek ze zmniejszonym wydalaniem moczu, kamicy moczowej, zwłaszcza fosforanowej. Obniżają one także poziom cukru we krwi, co może być wykorzystane w leczeniu cukrzycy, zwłaszcza w początkowych okresach choroby. Strąki fasoli mogą z powodzeniem uzupełniać inne leki przeciwcukrzycowe, a z czasem doprowadzić do zmniejszenia dawek tych leków. (Pół szklanki naparu odpowiada 3 jednostkom insuliny). Zastrzec należy, że decyzje o zmianach w leczeniu cukrzycy trzeba wpierw uzgadniać z lekarzem.
Od tysięcy lat sproszkowane strąki fasoli były używane do zasypywania ran, na oparzenia, wypryski, zmiany skórne spowodowane chorobą zwaną różą.
Z kolei nasiona fasoli dostarczają cennego białka, które jest budulcem i surowcem energetycznym dla organizmu. U ludów ubogich fasola jest jednym z głównych źródeł białka.
Spożywana w nadmiarze może sprzyjać jednak rozwojowi wola tarczycy. Można temu zapobiec dodając do potraw sól kamienną na przykład z Wieliczki lub Kłodawy.
Stosowanie
Odwar ze strąków przygotowuje się w następujący sposób - 3-4 łyżki rozdrobnionych strąków (ok. 20-25 g) zalać 2 szklankami ciepłej wody i powoli podgrzewać aż do zagotowania. Gotować przez 3 minuty. Po odstawieniu na 15-20 minut i przecedzeniu pić w 2-3 porcjach w ciągu dnia pomiędzy posiłkami. Odwar ten może być polecany ludziom cierpiącym na cukrzycę, nadciśnienie tętnicze i obrzęki.
W mieszankach przeciwcukrzycowych strąki fasoli można łączyć ze znamionami kukurydzy, rdestem ptasim, kłączami perzu, liśćmi orzecha włoskiego, zielem rutwicy lekarskiej i korzeniami łopianu, natomiast w mieszankach moczopędnych z nawłocią pospolitą, pietruszką, kwiatem chabru, konwalią, skrzypem polnym, liśćmi brzozy i owocami róży.
Puree z fasoli może być polecane w zapaleniach błony śluzowej żołądka z osłabioną czynnością wydzielniczą i w otyłości.
Medycyna ludowa poleca odwary ze strąków fasoli w chorobach nerek i pęcherza moczowego, nadciśnieniu tętniczym, niewydolności serca z obrzękami i dnie.
Z kolei odwar z kwiatów fasoli może być polecany w leczeniu kamicy moczowej, przede wszystkim fosforanowej.
Owocnie fasoli (strąki) wchodzą w skład mieszanek ziołowych przygotowywanych przez przemysł zielarski o nazwach: DIABETOSAN, BETAGRAN a wyciąg w skład płynu BETASOL.