Jeśli Twoje dziecko jest nadpobudliwe, niecierpliwe, szybko się zniechęca, ma problemy ze skupieniem uwagi, popada w skrajne emocje, przeczytaj - to może być ADHD.

Co to jest ADHD?

ADHD występuje u 4-8% dzieci w wieku wczesnoszkolnym (6-9 lat), głównie chłopców, niezależnie od rasy i kultury. Częstość występowania zmniejsza się o 50% wraz z upływem kolejnych 5 lat życia dziecka.

Jest to zaburzenie charakteryzujące się wczesnym początkiem (zazwyczaj w pierwszych pięciu latach życia), brakiem wytrwałości w podejmowaniu i realizacji zadań, wymagających zaangażowania poznawczego, tendencją do przechodzenia od jednej aktywności do drugiej, bez ukończenia żadnej z nich oraz zdezorganizowaną, słabo kontrolowaną nadmierną aktywnością.

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej ma podłoże biologiczne. Oznacza to, że nie wynika on z błędów wychowawczych czy czynników psychogennych. Niektóre objawy podobne do zespołu nadpobudliwości psychoruchowej mogą występować u dzieci wychowywanych bez systemów zasad i konsekwencji, ale także np. u dzieci maltretowanych fizycznie, psychicznie lub seksualnie.

Jak się objawia?

Sfera ruchowa:

- wyraźny niepokój ruchowy

- niemożność pozostawania w bezruchu przez nawet krótki czas

- podrywanie się z miejsca, bezcelowe chodzenie, bieganie, wrażenie ciągłego pośpiechu, podskakiwanie,

- wzmożone drobne ruchy kończyn (machanie nogami, głośne deptanie, poruszanie palcami rąk, ciągłe zajmowanie się rzeczami, które leżą w zasięgu rąk lub nóg, kiwanie się na krześle itp.)

Sfera poznawcza:

- trudności w skupieniu uwagi

- brak wytrwałości 

- wzmożony odruch orientacyjny

- pochopność

- znaczna męczliwość w pracy intelektualnej

- pobieżność myślenia

- przerzucanie uwagi z obiektu na obiekt (udzielanie nieprawidłowych, nieprzemyślanych odpowiedzi na   pytania lub nieprawidłowe rozwiązywanie zadań)

- w badaniach inteligencji niektórzy autorzy stwierdzają poziom "poniżej spodziewanego"

- brak umiejętności planowania

- trudność w pisemnym wyrażaniu myśli

Sfera emocjonalna

- nieopanowane, nieraz bardzo silne reakcje emocjonalne

- wzmożona ekspresja uczuć, wybuchy złości, impulsywność działania

Jak leczyć

- Terapia behawioralna. Celem jest zmiana zachowania dziecka poprzez wygaszanie złych nawyków, a wzmacnianie dobrych. Jest to jedyna terapia, która daje skutki długoterminowe.

- Nauczanie wyrównawcze. Dodatkowe zajęcia, podczas których, dziecko nabywa pewnych nawyków pomocnych w uczestniczeniu w zajęciach. Ważne jest tutaj zaangażowanie rodziców.

- Terapia mowy i języka. U dzieci nadpobudliwych psychoruchowo mogą (jak u każdych innych dzieci) występować zaburzenia mowy (takie jak jąkanie), dlatego w takich przypadkach niezbędna jest pomoc logopedy.

- Terapia zajęciowa. Nacisk głównie na prawidłowy rozwój motoryczny dziecka.

- Kontrola dietetyczna. Istnieje przypuszczenie, że spożywanie takich produktów, jak kakao, środki konserwujące, barwników i cukier mogą dodatkowo wzmagać aktywność dziecka ? jednak brak na ten temat dokładnych badań naukowych.

- Leczenie farmakologiczne. W Polsce jest bardzo rzadko stosowane. 

Elżbieta Wiechowska

Piśmiennictwo:

Kołakowski A., Pisula A., Wolańczyk T., (2006), "ADHD - zespół nadpobudliwości psychoruchowej", Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne
Portmann R., (2006), "ADHD nadpobudliwość psychoruchowa", Wydawnictwo "Jedność" Pfiffner L., J., (2004), " Wszystko o ADHD", Zysk i S-ka Wydawnictwo S.C.

Terapia małżeńska Warszawa | Poradnia zdrowia psychicznego Warszawa | Psycholog Saska Kępa | poradnia psychologiczna Warszawa