Sinica - jest wyrazem niedostatecznego nasycenia tlenem krwi.
Cecha charakterystyczną sinicy jest sinawe zabarwienie skóry, błon śluzowych i paznokci. Powstaje ono wtedy gdy ilość nieutlenowanej hemoglobiny osiąga 5% lub więcej. Bezwzględnym warunkiem jej ujawnienia się jest jednak odpowiednia bezwzględna zawartość we krwi hemoglobiny, której nadmiar sprzyja sinicy, a niedobór np. niedokrwistość jej utajnieniu. Zazwyczaj jest ona następstwem niedostatecznego wiązania tlenu z hemoglobina w płucach i wówczas mówimy o sinicy centralnej, lub też następuje w wyniku wzmożonego odtlenowania krwi w tkankach obwodowych np. końce palców, płatki uszne, wargi i wtedy mówimy o sinicy obwodowej. Przyczyną sinicy obwodowej jest zazwyczaj niewydolność krążenia (serca), zapaść krążeniowa lub zamknięcie albo nadmierny skurcz tętnic.

Niekiedy przyczyną sinicy mogą być zatrucia chemiczne blokujące zdolność hemoglobiny do łączenia się z tlenem. Tak zwana sinica centralna jest zwykle objawem chorób narządu oddechowego, podczas gdy sinica obwodowa jest dość charakterystyczną charakterystyczną cechą wielu chorób układu krążenia.
CO ROBIĆ ZANIM NADEJDZIE WACHOWA POMOC?
W celu złagodzenia objawów sinicy i równocześnie występującej dusznicy należy:
- zapewnić maksymalne świeże powietrze i dostępność tlenu,
- ograniczyć wysiłek fizyczny,
- zaprzestać palenia tytoniu w celu zlikwidowania przewlekłych nieżytów oskrzeli utrudniających znacznie wentylację płuc,
- stosować preparaty rozszerzające oskrzela, w razie istniejących nieżytów oskrzeli także leki wykrztuśne,
- dbać o regularne przyjmowanie leków usprawniających pracę narządu krążenia w przypadkach przewlekłej niewydolności krążenia,
- przestrzegać regularności kontroli lekarskiej w przypadkach chorób przewlekłych, aby w porę uchwycić potrzebę zmiany postępowania leczniczego lub zauważyć zaostrzenie się procesów przewlekłych.