Atmosfera ziemska, zachodzące w niej procesy i zjawiska pogodotwórcze stanowią komponentę środowiska życiowego człowieka. Przez zdolność odbierania bodźców zewnętrznych człowiek zespolony jest z otaczającym go środowiskiem, czego wyrazem są tzw. szkodliwości cywilizacyjne, prowadzi to do zmniejszenia sił obronnych ustroju i stanowi podłoże wielu chorób.
CO ZALICZA SIĘ DO LECZNICZYCH WŁAŚCIWOŚCI KLIMATU?
- temperaturę,
- ruch i wilgotność powietrza,
- promieniowanie słoneczne oraz elektryczne, właściwości chemiczne i mechaniczne powietrza.
Uwzględniając siłę i swoistość bodźców klimatoterapeutycznych uzdrowiska dzieli się na:

- nizinne lądowe - klimat obojętno - bodźcowy, oszczędzający (200 m npm.),
- nizinne nadmorskie (położone w odległości nie większej niż 3 km od brzegu morza) - klimat swoisty, mocno - bodźcowy,
- podgórskie - klimat średnio - bodźcowy, pobudzający (200 - 399 m npm.),
- górskie - klimat mocno - bodźcowy, mocno pobudzający (400 - 799 m npm.),
- wysokogórskie - 800 m npm.
NA CZYM POLEGA LECZENIE KLIMATYCZNE?
- aeroterapii,
- helioterapii,
- kąpieli w zbiornikach otwartych wód (baseny, jeziora, rzeki,
- komór klimatycznych.
Organizm człowieka w nowych warunkach klimatycznych podlega zjawisku przystosowania i aklimatyzacji. W fazie przystosowania następuje przede wszystkim przestawienie czynnościowe, koordynowane przez ośrodki podwzgórza, często w sposób stresowy. W fazie aklimatyzacji następuje trwalsze przystosowanie się w wyniku zmian w przemianie materii oraz morfologicznych ustroju człowieka.
W klimacie górskim następuje np. zwiększenie liczby czerwonych krwinek we krwi. W klimacie nadmorskim usprawniają się układy termoregulacji ustroju, a także wzmaga się przemiana materii. Jeżeli zmiany spowodowane przez aklimatyzację sprzyjają procesom samoleczenia i reparacji, to leczenie klimatyczne będzie bardziej efektywne. Długość czasu aklimatyzacji zależy od stopnia różnic między dwoma miejscami pobytu, a także od stanu organizmu, wieku, istnienia przewlekłych chorób i trybu życia. Dlatego w początkowym okresie pobytu w uzdrowisku wskazany jest szczególnie oszczędzający tryb życia. Przyjmuje się, że w Polsce, przy krańcowej kontrastowości bioklimatu, aklimatyzacja - u ludzi zdrowych i w sile wieku - trwa 2 - 4 tygodni.