Zabiegi higieniczne, oczywiście w granicach rozsądku, powinny każdemu małemu człowiekowi wejść w nawyk. Na brudnych rękach czai się mnóstwo bakterii! Znalazłam niedawno na jednym z portali fantastyczne wskazówki dla mam. Przeczytajcie, a nie będziecie miały problemów (takich jak np. ja) z nauczeniem malucha mycia rąk.
Dobrym pomysłem jest śpiewanie albo wysłuchiwanie nagrań piosenek, które trwają mniej więcej 20 sekund, czyli tyle, ile brzdąc powinien myć ręce. Nie zapominajmy o tym, że 2-latkowi trzeba pomagać przy tej czynności i przypominać o właściwej kolejności (że najpierw trzeba podwinąć rękawy, zamoczyć dłonie i dopiero wtedy sięgnąć po kostkę mydła albo wycisnąć sobie porcję mydła w płynie, a na koniec wszystko porządnie spłukać). Kupmy stołeczek, na którym pociecha stanie i będzie mogła sięgnąć do kurków baterii umywalki i swojego ręcznika.
Niektórzy rodzice układają własne piosenki albo wierszyki o myciu rąk, których treść dokładnie i po kolei oddaje, co dziecko powinno zrobić. Przydać się może przebój łazienkowy sprzed lat pt. "Mydło wszystko umyje".
Do mycia rąk zachęcać mogą rozmaite zabawy, np.: kto wydmucha z mydła większe bańki. Warto też sięgnąć po mydlane kredki (w sprzedaży są dostępne chociażby Magic Colours Crayons Oriflame?u), którymi wypiszemy na skórze imię dziecka czy inny wskazany przez nie wyraz. W ten sposób łatwiej będzie zademonstrować, ile czasu potrzeba, by całkowicie zniknął.
Warto poszukać mydełka, które będzie się dziecku zwyczajnie podobać, wtedy z przyjemnością po nie sięgnie. Delfinek albo serduszko są bardziej atrakcyjne od zwyczajnego mydła w kostce. Niebagatelną rolę odgrywają też zapach i wygląd pojemnika na mydło w płynie. Woń truskawek czy buteleczka z wizerunkami bajkowych postaci to urzeczywistnienie dziecięcych marzeń.
Dobrym pomysłem jest wyrysowanie obrazków z kolejno wykonywanymi czynnościami (wizyta w toalecie, spuszczenie wody, mycie rąk mydłem, wytarcie dłoni itp.). Przy okazji zyskujemy czas spędzany razem z dzieckiem. Rysunki można powiesić na ścianie łazienki, tablicy korkowej itd.
Dla dziecka brud, a tym bardziej bakterie są czymś abstrakcyjnym. Aby uświadomić mu, że rzeczywiście istnieją, przeprowadźmy prosty eksperyment. Weźmy biały ręcznik papierowy albo serwetkę, zamoczmy i przetrzyjmy nimi podłogę, poręcz schodów, próg, drzwi i co tylko nam przyjdzie jeszcze do głowy i pokażmy maluchowi, jak bardzo zmienił się ich kolor. Zamiast bieli pojawił się brzydki szary, a nawet czarny. Wytłumaczmy, że to samo dzieje się z dłońmi podczas dotykania przedmiotów codziennego użytku.
Bardzo ciekawy jest "pokaz" z kremem czy wazeliną. Po nasmarowaniu dłoni grubszą warstwą kosmetyku posypujemy je utłuczonym pieprzem czy innymi nierozpuszczalnymi drobinkami, które przykleją się do tłustej powierzchni. Prosimy dziecko, by spróbowało zmyć miksturę zimną wodą (bez mydła, bo tak właśnie często postępują nasze brzdące). Niestety, jak łatwo się domyślić, próba kończy się niepowodzeniem. W drugim podejściu zachęcamy, aby dziecko skorzystało z mydła, nadal jednak odkręcamy zimną wodę. W tym przypadku sytuacja także właściwie się nie zmienia. Trzecia próba zezwala na odkręcenie kurka ciepłej wody i na użycie mydła. I, niespodzianka (dla malucha oczywiście), wazelina i pieprz wreszcie znikają. Teraz przychodzi czas na wytłumaczenie, że jeśli nie myje się rąk mydłem i gorącą wodą, bakterie nie znikają, podobnie jak krem i drobinki przyprawy.
Z przeznaczeniem przedmiotów, które można znaleźć w łazience, łatwo się zapoznać w zabawie z magicznym workiem. Rodzice wrzucają do niego grzebienie, szczotki, mydełka, pasty do zębów itd., a potem każdy losuje swojego fanta i opisuje, do czego służy. W podobny sposób można utrwalać z dzieckiem zdobyte wcześniej informacje.
Mycie rąk staje się łatwiejsze, gdy kojarzy się z czymś przyjemnym: chwilami spędzonymi z mamą czy tatą albo pomocą starszego rodzeństwa.