Zmysł wzroku jest dominującym i najlepiej wykształconym zmysłem człowieka. To właśnie oczami odbieramy około 80 proc. wszystkich informacji o otaczającym świecie. Ludzkie oko jest zbudowane tak, aby wszystkie promienie, które wpadają do niego, były skupione w jednym miejscu. Czyli na siatkówce. Powstaje wtedy wyraźny obraz, a my nie mamy żadnych problemów z nawleczeniem nitki na igłę czy też odczytaniem numeru nadjeżdżającego autobusu.

Kiedy promienie wpadające do oka skupiają się poza siatkówką, mówimy wówczas o nadwzroczności. Spowodowana jest ona zmniejszoną sprawnością układu optycznego, czyli tego, który odpowiada za powstawanie obrazu. Przedmioty, które widzimy, są rozmazane. Osoba z nadwzrocznością zazwyczaj widzi wyraźniej rzeczy znajdujące sie daleko, a najwięcej dolegliwości odczuwa przy pracy z bliska np. czytając gazetę. Nasilenie tej wady wzrasta razem z wiekiem jako skutek postępującego osłabienia oka, zmniejszenia sprawności jednego z jego mięśni, a także obniżonej elastyczności soczewki (czyli elementu oka, umożliwiającego skupianie promieni świetlnych).

Wadę tę wyrównuje się poprzez użycie okularów korekcyjnych lub szkieł kontaktowych zawierających soczewki skupiające, które pomagają "zebrać promienie" wpadające do oka na siatkówce.

Brak korekcji u młodych osób może prowadzić do powstania innej wady wzroku tzw. zeza akomodacyjnego.