Wiadomości ogólne

Wrzos rośnie w całej Europie. Występuje zwykle na gorszych glebach. Kwitnie różowofioletowymi, a niekiedy białymi kwiatami pod koniec sierpnia i w początku września, a przez cały rok jest zielony.

Działanie lecznicze

SUROWCE LECZNICZE: kwiaty i ziele wrzosu.

WŁAŚCIWOŚCI: moczopędne, żołądkowe.

Obecność flawonoidów sprawia, że wrzos działa moczopędnie. Zawarty w nim olejek eteryczny znosi skurcze mięśni gładkich jelit i dróg moczowych. Wrzos można też z powodzeniem wykorzystywać w przewlekłych zakażeniach dróg moczowych, ponieważ glikozyd arbutyna ma właściwości dezynfekujuące, niszcząc nawet bakterie oporne na antybiotyki.

Właściwości moczopędne wrzosu są cenne również w leczeniu kamicy moczowej, a zwłaszcza w przypadkach rzadkich rodzajów kamicy, jak cystynowa i ksantynowa. Warto jednak pamiętać, iż dla pełnego działania leczniczego wrzosu, trzeba jednocześnie spożywać związki, po których mocz będzie alkaliczny.

Ze względu na zawartość garbników, wrzos używa się w leczeniu chorób przewodu pokarmowego (biegunki, stany zapalne w przewodzie pokarmowym). Może być także stosowany do zapobiegania nadmiernej fermentacji w jelitach. Jest cennym lekiem w nieżytach niedokwaśnych żołądka oraz w przypadkach braku łaknienia.

Substancje gorzkie wchodzące w skład wrzosu pobudzają czynności wydzielnicze żołądka, w konsekwencji poprawiając trawienie. Wrzos można stosować w chorobach wątroby i dróg żółciowych.

Bogactwo w krzem i potas sprawiają, że wrzos może być cennym lekiem w walce ze starością i przedwczesnym starzeniem się tkanki łącznej oraz we wszelkich procesach regeneracji w organizmie. Wrzos można stosować w dolegliwościach stawowych i kostnych, w gośćcu przewlekłym postępującym.

Przepisy stosowania

ODWAR Z KWIATÓW - 1 łyżkę suszonych kwiatów wrzosu zalać szklanką wody i gotować przez 3-5 minut. Po przecedzeniu pić 2-3 razy dziennie w przypadkach chorób układu moczowego. W dolegliwościach przewodu pokarmowego odwar z wrzosu należy pić pół godziny przed posiłkiem.

MIESZANKI ZIOŁOWE. Mieszanka moczopędna: wrzos, ziele marzanki, znamię kukurydzy, ziele połonicznika, kwiat chabru, owoce włoskiego kopru, kwiaty pierwiosnka, kwiaty wiązówki, liście brzozy - mieszamy ze sobą w równych proporcjach. 1 łyżkę mieszanki zalewamy 1 szklanką wrzątku. Pijemy w 2-3 porcjach w ciągu dnia.

Mieszanka dla poprawy trawienia: poza wrzosem możemy dodać - ziele drapacza lekarskiego, ziele dziurawca, korzenie mniszka, liście mięty pieprzowej, ziele krwawnika, korzenie arcydzięgla, kłącza tataraku, i koszyczki rumianu szlachetnego. (Sposób przygotowania jak wyżej).

HERBATKI. Medycyna ludowa poleca wiosenne herbatki wzmacniające. Przyrządza się je z kwiatów wrzosu, którego używa się taką ilość, aby barwa herbatki była lekko czerwona.

Zbiór i konserwacja

Kwiaty i ziele zrywamy na początku kwitnienia, ścinając w połowie wysokości niezdrewniałe pędy. Suszyć należy w miejscach przewiewnych lub w suszarniach, jednak w temperaturze nie wyższej niż 40°C.

Substancje lecznicze

Wrzos zawiera duże ilości garbników, flawonoidy, olejek eteryczny, związki gorzkie, kwasy organiczne, glikozyd - arbutynę i sole mineralne (głównie związki krzemu i potasu).