Widoczne są dalsze postępy w rozwoju psychomotorycznym: dziecko dłużej ogląda daną mu zabawkę, mocniej i pewniej trzyma główkę, bez trudu ogniskuje wzrok na przedmiotach, żywo reaguje na przygotowywanie do karmienia, podpierane siedzi kilka sekund, wyciąga rączkę, by dotykać pokazane mu przedmioty, potrafi przewrócić się z brzuszka na plecy. Rozpoczyna się etap organoleptycznego poznawania świata, - co do rączki, to do buzi - i jest to główna metoda badawcza. Pod koniec 4 miesiąca wyraźniej widać kształtowanie się osobowości dziecka i następuje tu potężny skok intelektualny: odkrywa, że płaczem może przyciągnąć uwagę dorosłych. Jest to okres szczególnie niebezpieczny, ponieważ uprzednio dziecko płakało, gdy czegoś potrzebowało, a teraz opiekunowie muszą się nauczyć rozpoznawać czy płacz jest wynikiem potrzeby fizjologicznej, czy też jest próbą manipulacji nimi. Prawidłowe postępowanie będzie dla nich i dla dziecka bardzo korzystne natomiast zła interpretacja zachowań dziecka może stworzyć z niego ?małego tyrana". W tym okresie może to wydawać się opiekunom śmieszne, ale skutki zlekceważenia przestrogi mogą być opłakane. Nie należy jednak wprowadzać drastycznego ograniczenia w obawie o rozpieszczenie malucha, bo on też ma prawo do domagania się obecności najbliższych jednak ciepło należy mu okazywać ZWŁASZCZA, gdy jest spokojny, a nie tylko na żądanie.

W tym okresie następuje również inny duży skok: poznawczy. Obrazuje się on tym, że dziecko bardzo łatwo się rozprasza i np. puszcza pierś podczas karmienia, co nie jest zazwyczaj oznaką, że się najadło a wyrazem tego, że dziecko jest czujne, spostrzegawcze i ciekawe tego, co je otacza.

W tym wieku dziecko zdobywa podstawy znajomości siebie, rozróżnia ?ja" i ?nie - ja" oraz coraz lepiej rozpoznaje świat i zauważa różnice między znanym i nieznanym. Są to zalążki przyszłych poglądów na świat.