Według najnowszej terminologii zaburzenia funkcji oraz morfologii układu
żylnego w obrębie kończyn dolnych określa się wspólną nazwą przewlekłej
choroby żylnej. Jest to jedna z najbardziej rozpowszechnionych przypadków na świecie. Żylaki i niewydolność żylna znajduje się na 7. miejscu w
grupie 28 najczęściej spotykanych przewlekłych chorób. Obliczono, że w Stanach
Zjednoczonych nawet 35% mieszkańców dotknięta jest różnymi postaciami
zaburzeń wydolności układu żylnego kończyn dolnych. Choroba ta częściej dotyczy
kobiet, co prawdopodobnie wiąże się z osłabiającym ścianę żylną wpływem
żeńskich hormonów płciowych oraz z przebytymi ciążami. Niewydolność układu
żylnego i żylaki pojawiają się w różnym wieku, zawsze obowiązuje jednak
zależność, że nasila się ona wraz z długością życia. 

Operacyjne metody leczenia przewlekłej choroby żylnej i żylaków kończyn dolnych

Są stosowne w przypadkach najbardziej zaawansowanych. Stosuje się
usunięcie całej żyły odpiszczelowej (safenektomia) lub odstrzałkowej
(parwektomia), a także wszystkich żylaków z dorzecza tych żył. W tym celu
wykonuje się cięcia na podudziu lub udzie oraz dodatkowe cięcie w pachwinie lub
dole podkolanowym.

Tradycyjne operacyjne leczenie
żylaków zastępuje się coraz częściej metodami małoinwazyjnymi
(wewnątrznaczyniowymi), głównie za pomocą lasera lub radiotermoablacji. Według
badań, największy odsetek powodzenia w leczeniu uzyskuje się stosując
najnowocześniejsze sposoby laserowe, szczególnie światłowody radialne w
połączeniu z laserem o dużej długości fali (np. 1470 nm). Wykonywane takim
sprzętem laserowe operacje żylaków dają mniej dolegliwości bólowych w okresie
pozabiegowym oraz pozwalają na bardzo szybki powrót do normalnej aktywności
życiowej. 

Więcej na temat epidemiologii i etiologii przewlekłej choroby żylnej i żylaków kończyn dolnych znajdą Państwo tutaj