Stwardnienie rozsiane | Ochoroba.pl
14.02.2025 Dziś imieniny Liliany, Walentyny, Walentego


Stwardnienie rozsiane

Początek tej choroby przypada na 20. ? 40. rok życia. Jej rozwój polega na stopniowym zaburzeniu wszystkich czynności. Pozostają one pod kontrolą układu nerwowego, a właśnie jego komórki atakuje stwardnienie rozsiane.

Jest to schorzenie mózgu i rdzenia kręgowego, którego istotą jest niszczenie osłonek nerwów w procesie autoagresji. Największą zapadalność na stwardnienie rozsiane (SM) notuje się w Europie Środkowej i Północnej. W tych rejonach SM jest główną neurologiczną przyczyną kalectwa u ludzi młodych. Przyczyna powstania tej choroby nie jest znana. Wydaje się, że pewną rolę odgrywają czynniki dziedziczne, środowiskowe oraz wirusy.

Rozwój choroby

Najczęściej przebieg choroby ma charakter rzutowy. Objawy utrzymują się przez kilka tygodni, następnie cofają się w mniejszym lub większym stopniu, po czym występują kolejne rzuty choroby. Każdy rzut może powodować objawy odmienne od poprzednich. W 2/3 przypadków pierwsze objawy stwardnienia rozsianego pojawiają się u ludzi w wieku 20-40 lat. Najczęstszym objawem poprzedzającym rozwój choroby jest pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego. Cechuje się ono nagłym pogorszeniem ostrości wzroku i bólami gałki ocznej. Dno oka podczas badania okulistycznego nie wykazuje zmian. Ostrość wzroku zaczyna się poprawiać już po 1-2 tygodniach i może całkowicie powrócić do normy. Inne objawy to zaburzenia ruchów gałek ocznych, oczopląs, zaburzenia czucia, zaburzenia mowy, drżenie przy wykonywaniu czynności, męczliwość, niedowład lub porażenie jednej, dwu, trzech kończyn, wzrost napięcia mięśni lub zaburzenia pęcherzowe. Szczególnie wśród zaburzeń pęcherzowych należy podkreślić częste występowanie: trudności z rozpoczęciem mikcji, potrzeby natychmiastowego oddania moczu, czy częstej potrzeby oddawania moczu. Do niezwykle rzadko spotykanych należą napady padaczkowe. W miarę trwania stwardnienia rozsianego stan chorego coraz bardziej się pogarsza, ponieważ po każdym rzucie pozostają różnie wyrażone ubytki czynności. Zdarza się, że choroba występuje w postaci postępującej, gdzie objawy narastają bez okresów remisji oraz ostrej, która w ciągu kilku tygodni doprowadza do śmierci.

Diagnostyka

W celu rozpoznania stwardnienia rozsianego należy wykonać badanie rezonansu magnetycznego, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego oraz badanie wzrokowych potencjałów wywołanych. Badanie rezonansu magnetycznego jest najbardziej wartościowym badaniem. W badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego u chorych z SM stwierdzono podwyższoną ilość białka całkowitego i zwiększoną ilość przeciwciał. Badanie potencjałów wywołanych pozwala wykryć uszkodzenia nerwów. U chorych z SM stwierdza się wydłużenie przewodzenia bodźca.

Leczenie

Leczenie stwardnienia rozsianego zależy od jego przebiegu klinicznego. W leczeniu rzutów stosuje się glikokortykosteroidy. W okresie pomiędzy rzutami stosuje się leczenie immunosupresyjne. Leki te osłabiają odpowi



Na ten temat:


Wiedza użytkowników:

badania (64)
choroby (416)
ćwiczenia (13)
diety (50)
intymnie (61)
leczenie (117)
lekarze (9)
leki (64)
operacje (10)
placówki (10)
porady (409)
prośby (1)
przepisy (58)
urazy (18)
wypadki (32)
zabiegi (36)




Realizacja stronki: openBIT