Wścieklizna to choroba wirusowa, przenoszona poprzez bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem - ugryzienie lub oślinienie. Aby wirus dostał się poprzez ślinę, musi mieć ona kontakt z miejscem, gdzie jest krew człowieka, np. zadrapanie. Jelenie, lisy, psy, koty, borsuki to najczęstsze nosiciele wirusa.

Wirus atakuje głównie układ nerwowy. Występują dwa typy choroby: gwałtowna i cicha. Po około 2 miesiącach po kontakcie z chorym zwierzęciem u człowieka zaczyna pojawiać się ogólne osłabienie, mrowienie w okolicach ukąszenia. Dolegliwości z każdym dniem się nasilają. Występuje ślinotok, wodowstręt i mimowolne skurcze mięśni. Chory jest znacznie pobudzony. Po około 7 dniach od pojawienia się pierwszych objawów zarażony człowiek umiera.

Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby stosuje się szczepionki zwierząt przeciwko wściekliźnie. Niestety nie odkryto jeszcze skutecznego leku na tę chorobę. Najlepiej jest zachowywać ostrożność w stosunku do dzikich zwierząt i tych zachowujących się w sposób nietypowy (np. nie uciekające na widok ludzi dzikie zwierzęta). Zarażone zwierze jest pobudzone bądź otępiałe, nie wykazuje wrażliwości na ból. Sprawia wrażenie duszącego się. Czasami widać tzw. pianę z pyska.