Zarejestrowany przez

16 lat 47 tygodni

Pojawia się wskutek nieprawidłowej reakcji układu odpornościowego, który atakuje miejsca kontaktu nerwów z mięśniami. Objawia się obniżeniem sprawności mięśni szkieletowych, w tym mięśni powiek i gardła.

Jest to przewlekła choroba charakteryzująca się osłabieniem i zmęczeniem mięśni szkieletowych występującym po wysiłku fizycznym. Podłożem choroby jest reakcja autoimmunologiczna z wytwarzaniem i obecnością we krwi przeciwciał przeciw receptorom acetylocholinowym mięśni szkieletowych. Występuje około 3-7 przypadków na 100 000 ludności. Częściej chorują kobiety (3:2). Szczyt zachorowalności występuje w trzeciej (kobiety) i piątej dekadzie życia (mężczyźni).

Rozwój objawów
Chorzy początkowo zauważają nadmierną męczliwość pojedynczych mięśni, która narasta w miarę trwania wysiłku fizycznego. Osłabienie mięśni wycofuje się w spoczynku zazwyczaj w ciągu kilku minut. Objawy występują najczęściej w ciągu dnia a największe nasilenie następuje wieczorem. Początkowe objawy to najczęściej opadanie powiek, podwójne widzenie, zaburzenia mowy i połykania. Chory mówi przez nos, siła głosu słabnie podczas wypowiedzi. Krztusi się podczas jedzenia, chory ma trudności z przeżuwaniem. Często utrudnione jest utrzymanie głowy prosto. Dalszy rozwój choroby powoduje osłabienie mięśni kończyn i tułowia. Miastenia często przebiega z innymi zaburzeniami autoimmunologicznymi i nowotworem grasicy. Objawy miastenii mogą się nasilać w wyniku nadczynności i niedoczynności tarczycy, zakażenia, bądź stosowania niektórych leków. W przebiegu długoletniej miastenii może dojść do rozwoju nowotworu grasicy.

Diagnoza i leczenie
Aby rozpoznać miastenię należy przeprowadzić badanie EMG oraz wykryć we krwi przeciwciała przeciw receptorom acetylocholinowym. Należy wykonać również zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej, żeby wykluczyć grasiczaka. Leczeniem jest podawanie leków z grupy inhibitorów acetylocholinesterazy, glikokortykosteroidów lub leków immunosupresyjnych. U chorych do 60 roku życia wskazane jest operacyjne usunięcie grasicy. Zabieg ten może po dłuższym czasie doprowadzić do remisji albo, co najmniej do zmniejszenia objawów.