Dziecko odbiera, i w sposób celowy, wywołuje reakcje otoczenia. Oczy śledzą przesuwający się przed oczami przedmiot, a ruchy sięgających po niego rączek są skoordynowane. Dziecko lubi być sadzane - lepiej widzi świat. Dużo pewniej siedzi i podpiera się rączkami o podłoże. Podtrzymywane stoi na wyprostowanych nogach, podskakuje i bardzo się z tego cieszy. Wydaje z siebie coraz więcej dźwięków. Reaguje na swoje imię, a zawołane bezbłędnie kieruje główkę w kierunku, z którego dochodzi głos. Imituje zasłyszane dźwięki i naśladuje mimikę.

Widać na tym etapie ogromne postępy w koordynacji ruchowej - maluch zaczyna manipulować przedmiotami i przekładać je z ręki do ręki. Odruch chwytny, który występuje u noworodka, ewoluował w tym czasie do zdolności łapania rzeczy i panowania nad przedmiotem. Następuje tu również wzmożone zainteresowanie swoimi nóżkami, które to dziecko próbuje włożyć sobie do buzi.