Pod pojęciem wytrysk przedwczesny kryje się niezdolność do opóźnienia wytrysku wystarczającego do uzyskania satysfakcji z gry miłosnej. I tak wytrysk może nastąpić przed lub tuż po rozpoczęciu zbliżenia płciowego. Ponadto może się to także zdarzyć w stanie erekcji członka, która jednak nie jest wystarczająca do rozpoczęcia stosunku.

Omawiane zaburzenie stanowi dość poważny problem społeczny. Zakłada się, że może doskwierać nawet co trzeciemu Polakowi. Co zatem powinno zwrócić szczególną uwagę? Znamienne jest występowanie wytrysku wbrew woli mężczyzny i niezgodnie z jego pragnieniem. Umiejętność kontroli nie jest wrodzona i trzeba się tego nauczyć.

Za diagnostyczną uznaje się obecność problemu podczas kontaktów ze stałą partnerką. Pojawianie się rzeczonego w trakcie spółkowania z nową partnerką, współżycia po dłuższej przerwie lub stosunkowo rzadkiego oraz w mało intymnej atmosferze uznaje się za zgodne z normą.

Odruch wytrysku przedwczesnego może łatwo ulec utrwaleniu. Taki mężczyzna wstydzi się problemu i ucieka od niego. Po przerwie sytuacja powtarza się w trakcie kontaktów z kolejnymi partnerkami.

Wyróżnia się kilka typów omawianej dysfunkcji:

Problemy z przedwczesnym wytryskiem mają zarówno podłoże biologiczne jak i psychiczne. Wśród tych pierwszych należy wymienić nadwrażliwość żołędzi członka na tle neurogennym, a także przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego (co u starszych mężczyzn może prowadzić do zaburzenia o charakterze wtórnym).

Nie bez znaczenia jest także zbyt krótkie wędzidełko żołędzi członka (jednak można to skorygować w czasie dość krótkiego zabiegu chirurgicznego). Przedwczesny wytrysk może być również spowodowany zmianami pooperacyjnymi oraz chorobami takimi jak cukrzyca bądź miażdżyca.

Jeśli chodzi o sferę psychiczną, to za czynniki istotne uważa się błędy w sztuce miłosnej, zaburzone relacje partnerskie czy nieprawidłowe postawy wobec kobiet. Swoje robią też wszelakiej maści lęki, kompleksy (np. małego członka), neurotyzm (stan napięcia, pobudzenia), hipochondria oraz depresja.

Do przyczyn zaburzenia zalicza się również rygoryzm religijny, poczucie winy i uwarunkowania masturbacyjne (pośpiech, lęk przed przyłapaniem, wstyd).

Leczenie przynosi nad wyraz dobre efekty. W farmakoterapii stosuje się leki przeciwdepresyjne (mają efekt uboczny w postaci opóźnienia wytrysku), znieczulające żołądź członka (kremy, maści, żele z dodatkowym zaleceniem stosowania prezerwatywy, aby środki te nie zadziałały również na kobietę), przeciwlękowe oraz iniekcje z prostaglandyny w ciała jamiste. Wykonywane są również zabiegi chirurgiczne w obrębie żołędzi. Pomocne okazują się także metody treningowe (masturbacyjne oraz partnerskie), hipnoza, a także psychoterapia.

MP