Pierwsze objawy krztuśca przypominają przeziębienie. Należy jednak pamiętać, że to groźna choroba zakaźna. O profilaktyce, objawach i leczeniu krztuśca mówi doktor Elżbieta Płońska.

Dominika Glinka: Czy w ostatnim czasie wystąpienie kokluszu, czyli krztuśca, jest tak duże, iż możemy nazwać to epidemią?

Co wywołuje tę chorobę?

Krztusiec wywołują bakterie Gram ujemne o nazwie Bordetella pertussis. Źródłem zakażenia są osoby chore na koklusz, które wydalają pałeczki krztuśca w wydzielinie górnych dróg oddechowych. Zakażenie szerzy się zatem drogą powietrzno-kropelkową. Krztuścem możemy zarazić się wyłącznie w wyniku bezpośredniego kontaktu z chorymi, którzy w naszej obecności kaszlą i kichają.

Krztusiec, podobnie jak odra i ospa wietrzna, jest jedną z najbardziej zaraźliwych chorób zakaźnych. Wskaźnik podatności na zakażenie wynosi 90 proc. Oznacza to, że na każde 100 osób, które mają kontakt z chorym na koklusz, i nie są odporne na jego bakterie, aż 90 zachoruje, a tylko 10 uniknie zakażenia.

Jak wygląda typowy przebieg kliniczny krztuśca? Jakie objawy są charakterystyczne dla tej choroby? Jak możemy ją odróżnić od innych?

Przebieg krztuśca możemy podzielić na 3 fazy.

Pierwsza z nich, nazywana fazą kataralną, przejawia się nieżytem górnych dróg oddechowych: katarem i suchym kaszlem. Dodatkowo występują zapalenie spojówek i stany podgorączkowe. Te objawy utrzymują się przez 1 do 2 tygodni.

Następnie mamy do czynienia z fazą napadowego kaszlu. Kaszel stopniowo nasila się. Chory zanosi się kaszlem, wykrztusza śluz, a nawet wymiotuje. Napady kaszlu występują najczęściej w nocy ? zwłaszcza nad ranem. Mogą pojawiać się aż kilkanaście razu w ciągu doby. Jest to najdłuższa faza choroby, może trwać do 10 tygodni.

Końcowa faza krztuśca to faza zdrowienia. Wtedy systematycznie poprawia się stan chorego, zmniejsza się częstość i nasilenie kaszlu. Trwa ona zwykle 2 tygodnie. W tym czasie organizm nadal ma predyspozycje do reagowania kaszlem na różne bodźce.

Kto częściej choruje: dzieci czy dorośli? Od czego to zależy?

Równie często chorują dzieci jak i dorośli, którzy nigdy wcześniej nie chorowali, lub utracili odporność, mimo szczepień wykonanych w dzieciństwie.