Czyrak to zmiana skórna wywoływana przez bakterie: gronkowce lub paciorkowce. Powstaje wokół mieszka włosowego na twarzy, szyi, klatce piersiowej, pośladkach. Szczególnie bolesne są czyraki umiejscowione w okolicy o małej ilości tkanki podskórnej - np. na nosie czy małżowinie usznej. Te na twarzy, zwłaszcza nad górną wargą, w okolicy przedsionka nosa i oczodołu bywają niebezpieczne, ponieważ mogą doprowadzić do zakażenia zatok i opon mózgowych.
Początkowo czerwony, napięty guzek przekształca się w ?krostę? - na nacieczonej, czerwonej, obrzękłej podstawie wykształca się czop ropny zawierający martwiczo zmienione tkanki i ropnokrwistą wydzielinę. Wielkość zmiany może osiągać nawet 3 cm średnicy.
Leczenie miejscowe polega na nacięciu i drenażu ropnia. W przypadku licznych zmian(czyrak gromadny) oraz wtedy, gdy czyrak umiejscowił się w obrębie nosa i środkowej części twarzy, stosuje się antybiotyki.
Nieleczony czyrak sam pęka i uwalnia swoją zawartość.
Nie należy samodzielnie wyciskać ropy!
Najbardziej narażeni na nawroty choroby są chorzy na cukrzycę, osoby otyłe, oraz pracujące (lub żyjące) w złych warunkach higienicznych. U nich zachodzi potrzeba stosowania antybiotyków profilaktycznie. Jednak najczęściej czyraki pojawiają się u młodych i zdrowych osób.